for the english speakers/ readers

here you have the translated version of the last blog

thank you lianne

The renovation of the hostel is done.
The cleaning is finished, too.
Everyone who came to help out, thank you so much
It really is an progression for the pilgrims.
when it’s cold, we can just turn the heat up a bit, and the showers are fantastic too.
Some people came to Monjardin and helped with cleaning.
Which also has been much appreciated.

Marijn and Marijke (head of the organisation) and Alie Bulten (my colleage for this season) have come to Monjardin on March the 23rd. The first week they were here, we were still busy getting the hostel ready for the pilgrims.



We have a house now in Estella, where Alie and I live.
Every now and then extra volunteers will stay there too, when there won’t be enough space in the hostel, or when the dividing of the rooms won’t work out.
I myself have a room on the first floor (ground floor) of the house.
On the second floor (eh, first floor, for some among us) there’s the kitchen, the living room and an extra scullery(?) where we can do the laundry and let it dry.

On the top floor are three bedrooms
One for Alie, with her own bathroom (but she’s already made it available for guests)
Then there are two smaller bedrooms for volunteers, or for when Alie or I will have guests staying over.

The view from the balcony is amazing.
We look at the west, so we can see the sun go down over the mountains.

Now the hostel is open again.
In general it hasn’t been very busy yet.
a few weeks ago we have had about 10 pilgrims a day.
We did have some really cool conversations though.

For example there was this family from Germany
They told us that, three years ago, the son of that family passed away.
Now they walked every year in the week of easter a part of the camino, in remembrance of the son. Who had namely passed away in the week of easter.
Every single of of them had their own bond with the son, and could process that in their own way. They actually walked a few hundred meters away from each other. In the evening they were really comforted by the meditation.

Some days later there was a man who had witnessed the same meditation.
He wrote in our guestbook, that for the first time in his life he had “had contact with God.”

Often we ourselves don’t notice whether people really have been touched by what they experience in the hostel, and then it’s really cool to find out by for example the guestbook.

Anne has come to visit several times.
It is quite special, how we can be involved in each other’s lives.
She has got quite an intense job too.
Anne workt for the organisation(?) Timon, and accompanies supports youth in their family situation.


In the evening Anne and I try to Skype, which isn’t always easy now it’s high season.
We both have an intense life.

I would like to ask you to pray for our future.

The first volunteers were a couple from Hungary.
They have been in the hostel for ten days.
Now there is a young woman named Sarah, from the States, who wants to start a hostel in Santiago de Compostelle with some friends of mine.
Faith and Nate have worked in the Shelter in Amsterdam in 1997, and now they lead the team that wants to start a hostel in Santiago (not connected to Oasis trails.)

There also is a retired couple now.
Theo loves tidying up, so I’ve estimated his skills in it much higher than mine.
I have eagerly made use of that, with great success. The attic and the cellar are now ready to prepare food on the floor, and to eat from the floor. You can also now actually find your food. Maartje has spent many hours i the kitchen these days. Both of them speak French, and the Lord has used that, to fill our house with French people. Very gezellig.

So, above the pilgrim rooms is an attic.
Theo and I have made an extra place to spend the night for when I will spend the night at the hostel. We had to lay extra electricity wires, and I had to level the floor to be able to place a bed on it. There also is an extra desk now, for when one of us needs a quiet (separated) working place.

The wine cellar behind the pilgrim rooms has been rebuilt into a place to create and fix things, workshop-like. The storage room is now entirely dedicated to food.

I myself am still doing many odd jobs
In a building like ours, you can always find something to do, and you have to leave things just as they are.

The village is also more and more coming to life.
People know who I am, and there already is more contact.
We have also had positive contacts with the other hostel.
Which also is an answer on prayer.

Navarra is also very beautiful now.
Very different.
I had put up a thermometer in the sun in the front of the building.
One day it showed it was a 27 degrees Celsius (80.6 F), in the sun and out of the wind, mind you. The next say it snowed in Monjardin.
Also a few weeks ago, Anna was here
The first day we enjoyed sitting in the sunshine, and the next day we went to Urbasa by car, to the north. They were clearing snow, there was 30cm of snow (about 12 inches) I think Urbasa has an altitude of max. 1000 meter (0.6 miles)

Life here remains hectic and variable, often we don’t know in the morning how the evening will go. Alie and I really appreciate that. We have dealt with this more often in our lives, and can live well with it. At the moment we’re busy trying to plan as much as possible. Which is really funny. It definitely isn’t my strongest point.

Today I have a day on which I have put fixing things and other tasks aside, for the first time. Volunteers are cleaning up now, and I am going to send you an update. Sorry for the long radio silence. It has been very busy. Alie and I had made a new schedule, in which we planned in time to do these kind of jobs. Not. Honestly, it is a matter of going on from 8:00 in the morning till 22:00 in the evening, and then I really need the siesta in the afternoon to be able to stay on my feet.


We have been short of staff for a while.
Alie hadn’t been well for some weeks, too.
Now she’s working again, but her ankle is still painful.

I also had to go to the Netherlands because an aunt had passed away.

All these things led to extra work pressure on the team.
It all went very well, but it definitely was hard work.

So now we hope (like we did before) to get and keep a bit more control on our schedule. We’re hoping to be able to do some extra cleaning tasks, and pick up our jobs and tasks behind the screens. They really have been piling up. It is important to stay focussed on the ministry. With all the hustle we would quickly forget.


The hostel is now full every day.
The meals are also popular.
The pilgrims are quite positive about the fresh vegetables and the good meals.
Our breakfast is much appreciated too.
At many places they get fries as a meal, and a piece of french bread as a breakfast.
We definitely do a bit more than that.

These last few months I haven’t had time for Skyping in general.
Some of you have asked for this
I hope to pick it up again soon.
The siesta from 13:30 till 15:30 would be the best time for that.
Just let me know my email, when would be convenient for you.

My pictures are on my picasa website again
http://picasaweb.google.com/haralddavidse

I hopre you’re up to date again from how it’s going here
The work is very intense, and I can entirely throw myself into is
Which is fun, but tiring too.
Now we hopefully have arrived at a quieter time.

Greetings,

Harald

it has been three months since you’ve got any news
i’ll first do my update in dutch, then the english version still has to follow.

het is weer drie maanden geleden dat ik iets van me heb laten horen
het is dus weer tijd voor een update.

nu doe ik eerst een nederlandse versie, en de engelse versie moet dan nog volgen

de renovatie in de herberg is voorbij.
ook de schoonmaak zit er op.
al die mensen die zijn komen helpen, hartelijk dank
het is echt een vooruitgang voor de pelgrims.
als het koud is, gewoon de kachel iets hoger draaien, en de douches zijn ook fantastisch.
ook zijn er een aantal mensen naar monjardin gekomen, en geholpen met de schoonmaak.
dat is ook erg gewaardeerd.

marijn en marijke ( hoofd van de organisatie) en alie bulten( m’n collega voor dit seizoen)
zijn op 23 maart naar monjardin gekomen.
de eerste week dat ze er waren, zijn we nog bezig geweest met de herberg klaar te maken voor de pelgrims.










we hebben nu een huis in Estella, waar alie en ik wonen.
ook zullen daar wel eens extra vrijwilligers verblijven, als er niet genoeg ruimte is in de herberg, of als de verdeling van kamers niet goed uit komt.
zelf heb ik een kamer op de begane vloer van het huis.
op de eerste verdieping zitten de keuken, woonkamer en nog een extra bij keuken, waar we de was kunnen doen, en kunnen drogen.
op de bovenste verdieping zijn drie slaapkamers
1 kamer voor alie, met haar eigen bad kamer( maar ze heeft die badkamer ook al beschikbaar gemaakt voor de gasten)
dan zijn er nog twee kleinere slaap kamers voor de vrijwillige staf, of voor als alie of ik een gast op visite hebben.

het uitzicht van ons balkon is geweldig.
we kijken op het westen, en zien dus de zon ondergaan over de bergen.

nu is de herberg weer geopend.
heel er druk is het over het algemeen nog niet.
de laatste weken ongeveer 10 pelgrims per dag.
wel zijn er al hele toffe gesprekken geweest

er was bijvoorbeeld een gezin uit duitsland.
zij vertelden ons, dat drie jaar geleden, de zoon uit het gezin was overleden.
nu liepen ze el jaar in de week van pasen een deel van de camino, om de zoon te herdenken.
de zoon was namelijk ook in de week van pasen overleden.
elk van hun had nu zijn eigen band met de zoon, en kon die op z’n eige wijze verwerken.
zie liepen dan ook een honderd tal meters van elkaar vandaan.
‘s avonds waren ze erg vertroost door de meditatie.

een paar dagen later was er een man die en zelfde meditatie had bij gewoond.
in ons gasten boek schreef hij, dat hij voor het eerst van zijn leven” in contact was gekomen met God”

vaak merken wij zelf niet of mensen echt geraakt zijn door wat ze in de herberg mee maken, dan is het erg tof om dat via bijv. het gasten boek te vernemen.

Anne is nu een paar keer op visite geweest.
het is erg bijzonder, hoe wij betrokken kunnen zijn in elkaars leven.
ook zij heeft een vrij heftige job.
Anne werkt voor stichting timon, en begeleid jongeren in hun familie situatie.












‘s avonds proberen Anne en ik te skypen, dat is nu in het hoog seizoen niet altijd even makkelijk.
we hebben beiden een intens leven.

ik zou u willen vragen om te bidden voor onze toekomst.

de eerst vrijwilliger waren een echtpaar uit hongarije.
zij zijn voor tien dagen in de herberg geweest.
nu is er een jonge vrouw genaamd Sarah, uit Amerika, die in Santiago de Compostella een herberg wil beginnen met een stel vrienden van mij.
faith en nate hebben in 1997 in de shelter in Amsterdam gewerkt, nu leiden zij het team dat in Santiago een herberg ( los van oasis trails) wil beginnen.

ook is er nu een gepensioneerd echtpaar.
theo houd van opruimen, en dus heb ik zijn vaardigheden daar in veel hoger ingeschat dan de mijne.
daar heb ik dan weer gretig gebruik van gemaakt, met een daverend succes.
de zolder en de kelder zijn nu geschikt om eten op de grond klaar te maken, en om van de grond te eten.
ook kan je dan je eten terug vinden.
maartje heeft deze dagen vele uren in de keuken door gebracht.
beiden spreken ook goed frans, en daar heeft de Here weer gebruik van gemaakt, door ons huis te vullen met fransen.
erg gezellig.

boven de pelgrims vertrekken is dus een rommel zolder.
daar hebben theo en ik nu een extra overnachting plaats gemaakt voor als ik blijf overnachten in de herberg.
er moest nog extra elektra naar toe gelegd worden, en ik heb de vloer vlak moeten maken om er een bed te kunnen plaatsen.
ook staat er nu een extra bureau, voor als een van ons een stille ( afgezonderde) werk plek nodig heeft.

de wijn kelder achter de pelgrims kamer is nu tot knutsel kamer verbouwd.
de voorraad ruimte is nu geheel toe gewijd aan voedsel.

zelf ben ik dus nog steeds veel aan het klussen.
in een gebouw als het onze, kan je bezig blijven, en moet je dingen gewoon laten zoals ze zijn.

in het dorp komt ook steeds meer leven.
de mensen weten wie ik ben, en er is al meer contact.
ook zijn er al weer positieve contacten geweest met de andere herberg.
dat is ook een antwoord op gebed.












Navarra is ook nu erg mooi.
erg verschillend.
ik had een thermometer op gehangen in het zonnetje voor aan het gebouw.
op een dag gaf die 27 graden aan ,in de zon en uit de wild wel te verstaan.
de volgende dag sneeuwde het in monjardin.
ook een paar weken geleden, was Anne hier.
de eerste dag hadden we lekker in de zon gezeten, en de volgende dag zijn we met de auto naar Urbasa in het noorden gegaan.
daar waren ze sneeuw aan het schuiven.
er lag daar 30 cm sneeuw.
ik denk dat Urbasa op max. 1000 meter hoogte ligt.

het leven blijft hier hectisch en wisselend, we weten vaak ‘s morgens niet hoe het ‘s avonds loopt.
dat waarderen Alie en ik zeer.
wij beiden hebben dit al vaker in ons leven mee gemaakt, en kunnen daar goed mee leven.
nu zijn we bezig dingen zoveel mogelijk te plannen.
dat is erg grappig.
het is zeker niet mijn sterkste kant.

vandaag heb ik voor het eerst een dag waar ik het klussen en de andere taken aan de kant heb gezet.
nu vrijwilligers zijn nu aan het schoonmaken, en ik ga jullie updaten.
sorry voor de lange radiostilte.
het is hier erg druk geweest.
alie en ik hadden een nieuw schema opgesteld, waar we tijd in hadden geplanned om dit soort klussen te doen.
nou mooi niet dus.
eerlijk gezegd is het gewoon van ‘s morgens 8 uur tot ‘s avonds 10 uur door gaan, en dan heb ik de siesta ‘s middags echt nodig om op m’n voeten te blijven staan.


dit is ons uitzicht uit ons appartement












we zijn een tijdje een beetje onderbemand geweest.
ook is alie een paar weken in de lappen mand geweest.
nu werkt ze weer helemaal mee, maar heeft nog pijn in haar enkel.

ook ben ik nog een keer naar nederland moeten komen voor het overlijden van een tante van me.

dat alles heeft er toe geleid dat er extra werk druk op het team was.
het is allemaal prima verlopen, maar het was zeker door werken.

nu hopen we( zoals in het verleden) dat we iets meer controle gaan krijgen/ houden op ons rooster.
we hopen weer wat extra schoonmaak taken te kunnen gaan doen, en onze klusjes en taken achter de schermen op te kunnen pakken.
die klussen en taken stapelen zich aardig op.
het is belangrijk voor ons dat we de bediening voor ogen houden.
door de drukte zou dat er snel bij inschieten.










de herberg zit nu elke dag vol.
en ook de maaltijden zijn druk bezocht.
de pelgrims zijn erg te spreken over de verse groente en goede maaltijden.
ook het ontbijt is zeer gewaardeerd.
op veel plaatsen krijgen de pelgrims patat als maaltijd, en een stuk stokbrood als ontbijt.
wij maken er toch echt iets meer van.

voor het algemeen skypen heb ik de laatste maanden geen tijd gehad.
sommigen van jullie hebben mij ook om gevraagd
ik hoop dit weer snel op te kunnen pakken.
de siesta van 13.30 tot 15.30 is daar het beste geschikt voor.
laat het maar weer weten via email ,waneer het jullie schikt.

m’n foto’s heb ik weer op m’n picasa site staan
http://picasaweb.google.com/haralddavidse


ik hoop dat jullie zo weer een beetje op de hoogte zijn van hoe het hier verloopt
het werk is erg intense, en ik kan mij zelf er helemaal in storten.
dat is leuk, maar ook vermoeiend.
nu hopen we in een iets rustigere tijd aan te komen

hartelijke groet

harald